Bijna dan

Amsterdam heeft weer zich weer een bouwprojectje op de hals gehaald en dat kunnen ze niet dus dat wordt weer een paar decennia genieten. "Nadat bijna tweehonderd jaar geleden het eerste idee ontstond voor een brug over het IJ, maken we nu eindelijk een vaste verbinding tussen Noord en de rest van de stad."

Juist. Die zogenaamde wereldstad krijgt na eeuwen eindelijk een fatsoenlijke verbinding tussen Noord en de rest. Als alles meezit hoeven we in 2034 niet meer met die teringpont heen en weer. Hoezee. Er is alleen nog een akkoord nodig van het bestuur van de Vervoerregio. Wij zetten voor de komende jaren vast topics klaar over vertraging, extra miljoenen en protesten van omwonenden. Het wordt overigens een fietsbrug en daar zijn de eerste Amsterdammers alweer zuur over.

BOUW EEN BRUG.

Dit kunnen ze echt alleen in Amsterdam en nergens anders ter wereld. Reeds in 1839 beginnen met ouwehoeren over een brug over het IJ en dan 180 jaar later nog geen millimeter opgeschoten zijn met die letterlijk en figuurlijk oeverloze discussie. "Misschien is een tunnel ook wel een goede optie." Nee, want je gaat ook geen crack spuiten als iemand een hijsje van een joint oppert. Een muffe rattentunnel onder het water door, met afgrijselijke """kunst""", een met flikkerende lichten behangen donker drugshol waar het stinkt naar dierenpis en mensenkots met graffiti op de muren, waar iedereen zo snel mogelijk wil opbokken vanwege de muffe zuurstofarme lucht, met allemaal van die verdwaalde sukkelduiven die de uitgang niet kunnen vinden, waar zelfs de zwervers helemaal geen zin hebben om rond te hangen omdat het zo'n bedompte plek voor traverserende daywalkers is. Nee, dan een brug. Een sierlijke, elegante, mooie en prachtige brug, in de vorm van een prachtige zwaan die zojuist geslachtsgemeenschap heeft gehad met een andere zwaan. Een brug die symbolisch verlicht kan worden in tijden van voor- en tegenspoed, een nieuw visitekaartje voor je stad zoals de A'DAM Toren dat ook plots is, een gracieuze manier om van A naar B te komen, dat je bovenop die brug fietst en denkt: jongens wat wappert die wind lekker door mijn haren, vanmiddag trakteer ik iedereen op frikandellen.

Maar nee hoor, in Amsterdam zijn er mensen die aan een TUNNEL denken. Waar je sterft van ellende als je moet lopen omdat je fiets weer eens een lekke band heeft opgelopen van al die rondslingerende naalden. Waar er achter iedere pilaar gevaar en ongemak schuilt, in plaats van het gevoel van vrijheid dat zich meester maakt van de mensen op de brug. Prachtige, elegante bruggen, ontelbaar in hun soort. De Ponte Vecchio, de Tower Bridge, Stari Most, Golden Gate, Karelsbrug en vooruit, de Erasmusbrug, het ademt vreugde, geluk, uitzicht en blauwe luchten. Dan de lijst met beroemde tunnels. 1. De Gotthardtunnel, omdat het stinkt er naar uitlaatgassen, het is er druk en er staat altijd file. 2. de Pont de l'Alma, een tunnel die verdomme vernoemd is naar een brug, en daar ging Diana heel erg dood. Leuk man, tunnels, waar al die Amsterdamse stoethaspels op hun smoel gaan omdat ze happend naar adem zo snel mogelijk het mollenlevel weer willen ontstijgen.

Weet je wie die tunnel wilde? Melanie Schultz van Haegen, een politieke passant van wie we geen idee hebben wat ze nu doet, maar ze zit vast ergens als ceo de centjes naar binnen te harken. Lekker snel en makkelijk scoren met een tunneltje en bovendien was ze hoogstpersoonlijk te lui om omhoog te fietsen op een brug. Ze trok de vergelijking met de Mont Ventoux, echt waar, alsof zij ooit langer dan vijf minuten over een pukkeltje is gefietst zonder stiekem de elektromotor de sporen te geven. Nou Haegemans, Amsterdam krijgt mooi geen tunnel en wél een brug. De GroenLinks-Khmer heeft er met het eeuwige gemekker tegen de toerist toch al voor gezorgd dat de cruiserederijen helemaal meer geen zin hebben in dat gezeik. Die gaan wel naar Rotterdam, ofzo. Nou hartstikke mooi, hoeft die brug niet meer zo hoog, en die paar rijnaken kunnen we onder het mom van een of andere milieuverordening ook wel de tering laten krijgen. Probleem opgelost et voila, een prachtige, stralende, stijlvolle, knappe brug, om moverende redenen bij voorkeur niet ontworpen door een blanke man, en niet zo'n bestorven rattenkelder van een tunnel. Ga maar bouwen, Van Nieuwenhuizen, en noem haar (de nieuwe brug van Amsterdam is een vrouwtje) in godsnaam de Eberhard van der Laan Brücke, dan hebben we meteen een plek om collectief te janken als we in die stad weer een keer lief voor elkaar zijn geweest.